Er smelt iets

‘Vanavond geef ik buiten les. Wat denken jullie?’ ‘Echt?’, glunderen mijn studenten uit de bachelor-na bachelor Zorgverbreding en remediërend leren. ‘Ja’, antwoord ik, ‘tot de schemering valt?’

We settelen ons in het park. Daar horen pistachenootjes bij. En verhalen over taal en onderwijs, en hoe we hun ogen kunnen doen blinken.

Een groep jongeren komt wat rommelen. Ze zijn niet de mijne. Als zoiets al bestaat. Maar toch.

‘Zeg, in mijn klas’, grap ik, ‘maken we geen rommel’.

Gestommel, gelach, gestoot.

Er smelt iets. Het schemert.